Verbouwing dag 1
Zoals jullie zien ziet de blog er een beetje anders uit. Blijkt dat het niet heel bevordelijk is voor de stroom als er water uit je keukenlamp op het plafond komt. Dan kan het zijn dat er kortsluiting ontstaat, waardoor je koelkast, vriezer en kookplaat stukgaan en de stroom in je hele huis uitvalt, waardoor uiteindelijk ook de server uitvalt waar je je blog op hebt gehost. Nee, blauwe stroom is geen succes.
Gelukkig kregen we dit telefoontje pas laat in de avond, toen we onze eerste dag in Bergen op Zoom er net op hadden zitten.
En dat was me het dagje wel.
Allereerst gingen we langs ons toen nog toekomstige huis samen met de makelaar, voor een laatste inspectie. Er bleek nog steeds geen kelder te zijn om kinderen in op te sluiten, maar dat namen we maar voor lief. Op naar de notaris dus, waar het echte grotemensenwerk gedaan werd.
Na even in de wachtkamer gezeten te hebben om met de makelaar te praten over euthanasie, werden we opgehaald voor de real deal. Dit was eigenlijk best wel saai, maar misschien is de combinatie tussen stil moeten zitten en luisteren naar het zoveelste verhaal over hypotheken gewoon zaaddodend voor iedereen. Gelukkig was ik al onvruchtbaar. Uiteindelijk kwamen we bij het "echte" gedeelte en konden de feesthoedjes tevoorschijn getoverd worden. De notaris gaf aan dat ze dit nog nooit had gezien. Raar. Het is altijd tijd voor feesthoedjes. En zo werden we toch even volwassen geacht en eigenaren van een huis in Bergen op Zoom!
Feesthoedjes alleen zijn niet genoeg, dus snel even langs Bakker Groffen en dan toch echt ons nieuwe huis in. We hadden een fantastisch clubje mensen verzameld die ons kwam helpen met de meubels demonteren, en daar gingen we dan ook snel mee aan de slag. Of ja, ik zeg wel "we", maar ik heb mijn voorouders trots gemaakt door nu zelf de witte mensen aan het werk te zetten. Ondertussen gingen Geert en ik even met de aannemer de laatste dingen doornemen, want aan het huis moet flink wat gedaan worden. Net als bij mij. Al hoop ik dat dit project een groter succes wordt.
Wat wel een succes was, was onze sloopcrew. Al snel waren de meeste dingen gedemonteerd. Soms met wat meer geweld dan anders, en een enkele keer kreeg ik een hartaanval na een luide klap, maar daarna volgde er altijd gelach dus dan zal het wel goed zijn.
Na een hele middag werken was het meeste ofwel in de vuilnisbak beland, of in dozen voor de kringloop. Met mijn reuma kon ik zelf niet zoveel, dus het was wel fijn om zoveel hulp te hebben. Zoals het een echte femboy betaamt kan ik wel koken, dus ik had mijn plek natuurlijk al snel gevonden in de keuken. Zoals de SGP dat wil van mij als vrouw natuurlijk.
De dag is voorbijgevlogen en we zijn ontzettend blij met de mensen die ons kwamen helpen vandaag. Eerlijk gezegd zat ik er behoorlijk omheen vandaag - het is een ding als je moeder homofobe spreekbeurten begint te houden om je vervolgens te negeren, maar wanneer ze uiteindelijk met een incoherent verhaal komt over hoe dit allemaal oke is omdat ze de kerk moet beschermen tegen de Illuminati, kan ik toch behoorlijk pissig worden. Het is kut om dit zonder ouders te moeten doen, maar dit is niet de eerste transitie die ik zonder heb moeten doen anyway.
Beetje zuur dat we alleen niet meer daar kunnen logeren de komende dagen, maar in de airbnb waar we nu zitten kunnen we wel wat inspiratie opdoen voor ons nieuwe huis. Waarom zou je een muziekinstallatie nemen als je ook gewoon een koelkast met Spotify kan nemen?
Terwijl Raining Blood van Slayer op staat en mijn knieën en voeten in de fik staan gaan we zo maar proberen te slapen. Morgenochtend staan de elektricien en aannemer op de stoep om de plannen verder door te spreken, moet er schoongemaakt worden en komt de kringloop al onze troep meenemen. Hopelijk nemen ze de troep in mijn hoofd ook mee, maar met alle drugs die ik in mijn leven heb gedaan kan ik dat alleen nog maar kwijt bij het klein chemisch afval.
